Web - Windows - iPhone
Tytuł oryginału: The Importance of Obligatory Prayer and Fasting
Angielska wersja: maj 2000 r. Polska wersja: 2020 r.
Wydawnictwo Bahá'í 2020Dokonując przeglądu dotyczącego szerszego zastosowania praw Bahá’u’lláha w ciągu ostatnich czterech lat, Powszechny Dom Sprawiedliwości ustalił, że jest absolutnie konieczne, aby wszyscy bahaici „pogłębili świadomość błogosławieństw przekazanych przez prawa, które bezpośrednio wspierają duchowe życie jednostki, a co za tym idzie, wspólnoty”. Wśród tych praw znajduje się modlitwa obowiązkowa i post, które Błogosławione Piękno określił jako „dwa skrzydła ludzkiego życia”.
Obecny wybór autoryzowanych przekładów został zaczerpnięty z ogromnego oceanu oryginalnych Pism Bahá’u’lláha i ‘Abdu’l-Bahy. Jego celem jest dalsze wzbogacenie wglądu wiernych w dalekosiężne znaczenie tych dwóch praw.
Maj 2000 r.I. Zaiste, wszystko przedstawiliśmy w Naszej Księdze jako dowód łaski dla tych, którzy uwierzyli w Boga, Wszechmogącego, Obrońcę, Samoistnego. Nakazaliśmy modlitwę obowiązkową i post, aby dzięki nim wszyscy zbliżyli się do Boga, Wszechpotężnego, Umiłowanego. Zapisaliśmy te dwa prawa i objaśniliśmy każde nieodwołalne zarządzenie. Zakazaliśmy ludziom podążać za tym, co skłoniłoby ich do odejścia od Prawdy i przykazaliśmy im przestrzegać tego, co zbliży ich do Tego, który jest Wszechpotężny, Wszechmiłujący. Mówcie: przestrzegajcie przykazań Boga z miłości do Jego piękna i nie bądźcie z tych, którzy podążają za nikczemnymi i niemądrymi.
II. Niech wszelka chwała będzie Bogu, który objawił prawo modlitwy obowiązkowej jako przypomnienie dla Jego sług i nakazał im post, aby ci, którzy posiadają środki do życia, poznali smutki i cierpienia ubogich.
III. Ten, kto nie spełnia ani dobrych uczynków, ani nie oddaje czci Bogu jest jak drzewo, które nie rodzi owoców i jak czyn, po którym nie pozostaje ślad. Kto doświadczy świętego uniesienia wielbienia Boga nie zamieni tego aktu, bądź też oddawania chwały Bogu w jakiejkolwiek formie, na nic, co na świecie istnieje. Post i modlitwa obowiązkowa są jak dwa skrzydła ludzkiego życia. Błogosławiony niech będzie ten, kto za ich pomocą szybuje po niebie miłości Boga, Pana wszystkich światów.
IV. Mocno trwaj przy modlitwie obowiązkowej i poście. Zaiste, religia Boga jest jak niebo: post jest jego słońcem, a modlitwa obowiązkowa jego księżycem. Prawdziwie, są one filarami religii, dzięki którym sprawiedliwych można odróżnić od tych, którzy wykraczają przeciw Jego przykazaniom. Błagamy Boga, oby był wyniesiony i wychwalony, aby łaskawie umożliwił wszystkim przestrzeganie tego, co objawił w swej Pradawnej Księdze.
V. Wiedzcie, że religia jest jak niebo; a post i modlitwa obowiązkowa to jego słońce i jego księżyc. Błagamy Boga, oby był wyniesiony i wychwalony, aby łaskawie pomógł każdemu, kto czyni według Jego woli i upodobania.
VI. Nie zaniedbujcie modlitwy obowiązkowej i postu. Ten, kto ich nie przestrzega, nie był i nigdy nie będzie przyjęty w oczach Boga. We wszystkich okolicznościach kierujcie się mądrością. Zaiste, On nakazał wszystkim przestrzegać tego, co było i będzie dla nich korzystne. On jest prawdziwie Wszechwystarczającym, Najwyższym.
VII. Co do modlitwy obowiązkowej, została ona zesłana przez Pióro Najwyższego, w taki sposób, że rozpala serca i urzeka ludzkie dusze i umysły.
VIII. Co się tyczy modlitwy obowiązkowej, objawiono ją w taki sposób, że ten, kto ją odmówi, nawet jeden raz, lecz z uniezależnionym sercem, stwierdzi, że całkowicie oddzielił się od świata.
IX. O Mój bracie! Jak wspaniałe, jak wielkie może być prawo modlitwy obowiązkowej, kiedy dzięki Jego miłosierdziu i życzliwej dobroci, człowiek otrzymuje moc, aby go przestrzegać. Kiedy człowiek zaczyna odmawiać Modlitwę Obowiązkową, powinien uważać się za oddzielonego od wszelkich stworzonych rzeczy i postrzegać siebie jako całkowitą nicość wobec woli i celu Boga, tak, aby w świecie istnienia nie widział nic prócz Niego. Oto jest stan wyróżnionych przez Boga i tych, którzy są Mu całkowicie oddani. Jeśli ktoś odmówi w ten sposób Modlitwę Obowiązkową, będzie zaliczony przez Boga i Zgromadzenie na wysokościach do tych, którzy prawdziwie tę modlitwę ofiarowali.
X. Jednym z uczynków ofiarowanych gwoli posłuszeństwa prawu jest modlitwa obowiązkowa. Ten, który niesie Boskie tajemnice nazwał ją drabiną do wznoszenia się. Mówi on: „Modlitwa obowiązkowa jest dla wyznawcy drabiną do wznoszenia się” . W niej ukryte i zatajone są niezliczone skutki i korzyści. Są one, w rzeczy samej, nie do policzenia. Jakże wielka musiałaby w człowieku być opieszałość i niesprawiedliwość dla samego siebie, aby porzucił tę prowadzącą w górę drabinę i przywiązał się do skarbów ziemskich. Jest naszą nadzieją, że otrzymamy pomoc w spełnianiu czynów czystych i godnych przyjęcia. Błagamy Boga, oby był wyniesiony i wychwalony, aby utwierdził nas w tym, czego pragnie i co mu się podoba i w tym, co przybliży nas do Niego. Zaiste, On jest Wszechmocnym, Wszechpotężnym, Tym, który ma w zwyczaju odpowiadać na modlitwy wszystkich ludzi.
XI. Spośród Modlitw Obowiązkowych, które zostały objawione później, długa Modlitwa Obowiązkowa powinna być odmawiana za każdym razem, kiedy człowiek czuje się w nastroju do modlitwy. Prawdziwie, została ona objawiona w taki sposób, że jeśli odmówi się ją do skały, ta skała poruszy się i przemówi; a jeśli odmówi się ją do góry, ta góra poruszy się i popłynie. Dobrze ma się ten, który ją odmawia i wypełnia przykazania Boga. Którakolwiek z modlitw będzie odczytana, ta wystarczy.
XII. Błagamy Boga, aby pomógł swojemu ludowi przestrzegać najwspanialszego i podniosłego Postu, który ma chronić oko człowieka przed oglądaniem tego, co zakazane i powstrzymać jego jestestwo od pożywienia, napoju i wszystkiego, co nie jest Nim. Upraszamy Boga, by umocnił swoich umiłowanych, aby udało im się osiągnąć to, co zostało im nakazane tego Dnia.
XIII. Niech chwała będzie Temu, który objawił prawa zgodnie z Jego upodobaniem. Zaiste, On jest władcą czegokolwiek zechce. O, Moi przyjaciele! Czyńcie zgodnie z tym, co zostało wam nakazane w Księdze. Post został wam nakazany w miesiącu ‘Alá. Zachowujcie post ze względu na waszego Pana, Potężnego, Najwyższego. Zachowujcie powściągliwość od wschodu do zachodu słońca. Tak oto naucza was Umiłowany ludzkości, tak jak zostało nakazane przez Boga, Wszechpotężnego, Nieograniczonego. Nikt nie może przekraczać granic ustanowionych przez Boga i Jego prawo, nikt też nie powinien podążać za własnymi próżnymi wyobrażeniami. Dobrze ma się ten, kto wypełnia Moje nakazy z miłości do Mojego Piękna, a biada temu, kto zaniedbuje Jutrzenkę w dniach swego Pana, Wszechmocnego, Wszechpotężnego.
XIV. Oto jedna z nocy Postu, a podczas niej Język Duchowej Wielkości i Chwały ogłosił: Nie ma innego Boga oprócz Mnie, Wszechmogącego Obrońcy, Samoistnego. Zaiste, nakazaliśmy wszystkim zachowywać w tych dniach Post jako dar z Naszej strony, ale ludzie pozostają nieświadomi, poza tymi, którzy osiągnęli cel Boga, jak objawiono w Jego prawach i zrozumieli Jego mądrość, która przenika wszystko, co widzialne i niewidzialne. Mówcie: Na Boga! Jego Prawo jest dla was fortecą, obyście to zrozumieli. Zaiste, On nie ma w tym innego celu, jak tylko korzyść dla dusz swoich sług, lecz, niestety, ogół ludzkości na to nie zważa. Trzymajcie się mocno sznura praw Boga i nie podążajcie za tymi, którzy odwrócili się od Księgi, gdyż zaiste sprzeciwili się oni Bogu, Potężnemu, Ukochanemu.
XV. Oto są dni Postu. Błogosławiony jest ten, kto poprzez żar wytworzony przez Post powiększa swoją miłość i kto, z radością i blaskiem, powstaje, aby spełniać czyny godne chwały. Zaiste, On prowadzi prostą drogą tego, kogo zapragnie.
XVI. Chociaż z zewnątrz Post jest trudny i pełen znoju, jednak wewnątrz jest darem i spokojem. Oczyszczenie i kształcenie są uwarunkowane i zależne tylko od rygorystycznych ćwiczeń, które są zgodne z Księgą Boga i zatwierdzone przez Boskie prawo, a nie od takich, które omamieni złudzeniami narzucili ludziom. Wszystko, co objawił Bóg, jest miłe duszy. Błagamy Go, aby łaskawie wspomógł nas w czynieniu tego, co jest Jemu miłe i godne przyjęcia.
XVII. Zaiste, powiadam, post jest najznakomitszym lekiem i najwspanialszym uzdrowieniem dla choroby ego i namiętności.
XVIII. Wszelka chwała niechaj będzie jedynemu prawdziwemu Bogu, który wspomagał swoich umiłowanych w przestrzeganiu Postu i pomógł im wypełnić to, co nakazano w Księdze. Prawdziwie, nieskończone pochwały i wdzięczność należą się Jemu za to, że łaskawie utwierdził swych umiłowanych w dokonaniu tego, co jest powodem wywyższenia Jego Słowa. Gdyby człowiek posiadał dziesięć tysięcy istnień i wszystkie ofiarował dla ustanowienia prawdy praw i przykazań Boga, nadal byłby Jego dłużnikiem, ponieważ wszystko, co wynika z Jego nieodpartego nakazu służy wyłącznie korzyści Jego przyjaciół i ukochanych.
XIX. Istnieją różne etapy i stadia Postu, a ukryte są w nich niezliczone skutki i korzyści. Dobrze mają się ci, którzy je osiągnęli.
XX. W wyraźnych przypadkach osłabienia, choroby lub kontuzji prawo Postu nie obowiązuje. Zalecenie to zgodne jest z przykazaniami Boga, wiecznymi w przeszłości, wiecznymi w przyszłości. Dobrze mają się ci, którzy czynią zgodnie z nimi.
XXI. Prawo Postu nakazane jest dla tych, którzy są silni i zdrowi; jeśli chodzi o tych, którzy są chorzy lub osłabieni, prawo to nigdy nie obowiązywało i nie obowiązuje obecnie.
2. Z Pism ‘Abdu’l-BahyI. Modlitwa obowiązkowa i post należą do najważniejszych nakazów tego świętego Objawienia.
II. W krainie uwielbienia, post i modlitwa obowiązkowa stanowią dwa najmocniejsze filary świętego Prawa Boga. Zaniedbanie ich nie jest w żadnym wypadku dozwolone, a niedociągnięcia w sposobie ich przestrzegania z całą pewnością nie do przyjęcia. W Tablicy Nawiedzenia powiada On: „Błagam Boga poprzez Ciebie i tych, których twarze rozjaśniła wspaniałość światła Twojego oblicza, i którzy z miłości ku Tobie przestrzegali wszystkiego, co zostało im nakazane”. Głosi On, że przestrzeganie przykazań Boga pochodzi z miłości do piękna Najbardziej Umiłowanego. Kiedy poszukujący zanurzy się w oceanie miłości Boga, wzbierze w nim głęboka tęsknota i powstanie on, aby wypełniać prawa Boga. Nie jest zatem możliwe, by serce, które nosi w sobie aromat miłości Boga, mogłoby Go nie uwielbiać, chyba, że w warunkach, kiedy taki akt wzburzyłby nieprzyjaciół i wzbudził waśnie i szkody. W przeciwnym razie miłujący Piękno Abhá z całą pewnością będzie stale okazywał wytrwałość w uwielbieniu Pana.
III. Prawa Boga odnoszące się do postu i modlitwy obowiązkowej w pełni obowiązują Jego sługi. Muszą oni zatem zwrócić swoje twarze ku Punktowi Adoracji niebiańskiego Zgromadzenia, mocno trzymać się najwznioślejszego Stanu, modlić się i błagać, aby zostali uwolnieni od wątpliwości błędnej interpretacji. Oto droga ‘Abdu’l-Bahy. Oto religia ‘Abdu’l-Bahy. Oto ścieżka ‘Abdu’l-Bahy. Kto pielęgnuje miłość Bahá, niech wybierze tę prostą ścieżkę. Ten, kto porzuci tę ścieżkę, należy zaiste do tych ludzi, którzy są od Niego oddzieleni jakby zasłoną. Gdybyś zauważył jakąkolwiek duszę, która wątpi w to przykazanie lub błędnie je interpretuje, ale nie ma ukrytych celów ani buntu w tym, co robi, z przyjaźnią i z najwyższą serdecznością, poprzez uprzejmą mowę staraj się nawrócić ją ze ścieżki takiej interpretacji ku jasnemu znaczeniu wersów Boga.
IV. Prawa Boga takie jak post, modlitwa obowiązkowa i tym podobne, jak również Jego rady dotyczące cnót, dobrych uczynków i odpowiedniego zachowania muszą być wszędzie przestrzegane w takim stopniu, jak to tylko możliwe, chyba że stanie przed nami przeszkoda nie do pokonania, albo zagraża nam wielkie niebezpieczeństwo albo jest to nie do pogodzenia z nakazami mądrości. Albowiem lenistwo i nadmierne rozluźnienie szkodzą miłości wylewającej się z obłoków Boskiego miłosierdzia i sprawiają, że ludzie będą go pozbawieni.
V. O wy, umiłowani przez Boga! Z wdzięczności dla wytrwałości w wiecznym Przymierzu, powstańcie, aby być sługami na progu wszechmogącego Pana, przestrzegajcie modlitwy obowiązkowej i postu i poświęcajcie czas na rozpowszechnianie słodkich powabów Boga i rozgłaszaniu Boskich wersów. Rozedrzyjcie zasłony, usuwajcie przeszkody, podawajcie życiodajne wody i wskazujcie ścieżkę zbawienia. Do tego nakłania cię ‘Abdu’l-Bahá każdego ranka i wieczora.
VI. O ty, córo Królestwa! Modlitwy Obowiązkowe w równym stopniu są nakazem, co sprzyjają pokorze i uległości umożliwiając zwrócenie twarzy ku Bogu i wyrażenie oddania dla Niego. Poprzez taką modlitwę człowiek utrzymuje komunię z Bogiem, dąży do tego, by do Niego się zbliżyć, rozmawia z prawdziwie Umiłowanym swego serca i osiąga stany duchowe.
VII. O przyjacielu duchowy! Zapytałeś o mądrość modlitwy obowiązkowej. Wiedz, że taka modlitwa jest obowiązująca i wiążąca. Człowiek pod żadnym pozorem nie jest zwolniony z odmawiania tej modlitwy, chyba że nie jest w stanie tego zrobić, albo napotka na swej drodze jakąś wielką przeszkodę. Mądrość modlitwy obowiązkowej jest taka, że tworzy połączenie pomiędzy sługą a Prawdziwym, ponieważ w tym czasie człowiek całym sercem i duszą zwraca swoją twarz do Wszechmogącego szukając związku z Nim i pragnąc Jego miłości i towarzystwa. Dla kochanka nie ma większej przyjemności niż rozmowa z ukochaną, a dla poszukującego nie ma większej nagrody niż bliskość celu swojego pożądania. Największą tęsknotą każdej duszy, którą przyciąga Królestwo Boga jest znalezienie czasu, by zwrócić się z całkowitym oddaniem do swego Ukochanego, tak, aby szukać Jego hojności i błogosławieństwa i zanurzyć się w oceanie styczności, próśb i błagania. Ponadto, modlitwa obowiązkowa i post dają człowiekowi świadomość i przebudzenie oraz sprzyjają jego ochronie i zabezpieczeniu przed próbami.
VIII. Wzmocnij fundament Wiary Boga i wysławiaj Wszechmogącego. Bądź stały w ofiarowaniu modlitwy obowiązkowej i pamiętaj o poście. Dzień i noc poświęcaj się modlitwie, prośbom i błaganiom, zwłaszcza o wyznaczonym do tego czasie.
IX. Modlitwy Obowiązkowe zostały ustanowione Piórem Najwyższego, a wspomniano o nich w perskich „Pytaniach i Odpowiedziach”, które uzupełniają Kitáb-i-Aqdas. Są wyraźnie wiążące, a każdy bez wątpienia musi odmawiać jedną z tych trzech modlitw (…).
Dzięki wielbieniu człowiek staje się duchowy, przyciąga ono jego serce, a jego dusza i wewnętrzna istota nabierają takiej delikatności i radosnego uniesienia, że Modlitwa Obowiązkowa zaszczepia w nim nowe życie. To dlatego objawiono w Tablicy Nawiedzenia: „Błagam Boga poprzez Ciebie i tych, których twarze rozjaśniła wspaniałość światła Twojego oblicza, i którzy z miłości ku Tobie przestrzegali wszystkiego, co zostało im nakazane”. Jest rzeczą jasną, że miłość piękna Wszechmiłosiernego skłania człowieka do uwielbienia Wszechpotężnego Boga.
X. O ty sługo Boga! Każdego ranka nieskończona łaska Boga potwierdza żarliwe i pełne łez wezwania ‘Abdu’l-Bahy. Tak więc, niech każda przebudzona dusza otrzyma, w stopniu odpowiadającym jej zdolnościom, porcję tej duchowej łaski. Można to osiągnąć gorliwie ofiarując Bogu modlitwy i błagania każdego świtu i przestrzegając prawa modlitwy obowiązkowej. Tak oto jego nozdrza będą mogły delektować się słodkimi aromatami niosącymi się z ogrodu szczodrości Boga, jego dusza osiągnie nowe życie, a jego rzeczywistość odzwierciedli blask Wszechmiłosiernego.
XI. Modlitwa obowiązkowa sprawia, że serce z uwagą zwraca się ku Boskiemu królestwu. Człowiek jest z Bogiem sam, rozmawia z Nim i otrzymuje dary. Podobnie, jeśli ktoś odmawia Modlitwę Obowiązkową z sercem w stanie najwyższej czystości, otrzyma umocnienie Ducha Świętego, a ono całkowicie unicestwi miłość własnej osoby. Mam nadzieję, że wytrwacie w odmawianiu Modlitwy Obowiązkowej, a w ten sposób będziecie świadkami mocy próśb i błagania.
XII. Napisałeś o modlitwie obowiązkowej. Taka modlitwa jest wiążąca i obowiązkowa dla każdego. Z najwyższą stanowczością prowadź wszystkich do jej przestrzegania, ponieważ jest ona podobna do drabiny dla dusz, lampy dla serc sprawiedliwych i wody życia z ogrodu rajskiego. Jest wyraźnym obowiązkiem nakazanym przez Wszechmiłosiernego, a w przestrzeganiu jej w żadnym wypadku nie dopuszcza się opieszałości lub niedbalstwa.
XIII. Modlitwa obowiązkowa i suplikacje sprawiają, że człowiek osiąga królestwo tajemnicy i oddaje cześć Najwyższemu. Przynoszą zbliżenie do Jego progu. W oferowaniu modlitw jest przyjemność, która przekracza wszelkie inne przyjemności, a w intonowaniu i śpiewaniu wersów Boga jest słodycz, która stanowi najwyższe pragnienie wszystkich wierzących, tak mężczyzn jak i kobiet. Podczas odmawiania Modlitwy Obowiązkowej, człowiek prowadzi intymną rozmowę i dzieli tajemnice z prawdziwie Umiłowanym. Nie ma większej przyjemności niż ta, kiedy człowiek modli się z uniezależnioną duszą, płynącymi łzami, ufającym sercem i gorliwym duchem. Każda radość jest ziemska oprócz tej, słodycz której jest boska.
XIV. Modlitwa obowiązkowa jest samym fundamentem Sprawy Boga. Dzięki niej radość i żywotność wypełniają serce. Nawet gdyby miała Mnie otoczyć wszelka zgryzota, z chwilą, kiedy w modlitwie obowiązkowej nawiążę rozmowę z Bogiem, wszystkie Moje zmartwienia znikają, a ja osiągam radość i zadowolenie. Zstępuje na Mnie stan, którego nie jestem w stanie opisać ani wyrazić. Zawsze, kiedy z pełną świadomością i pokorą podejmujemy odmawianie Modlitwy Obowiązkowej przed Bogiem i recytujemy ją z serdeczną łagodnością, posmakujemy słodyczy, która całemu istnieniu daje życie wieczne.
XV. Przestrzegaj odmawiania Modlitwy Obowiązkowej, która jest ci udostępniona, aby brama szczodrości stanęła przed tobą otworem i abyś osiągnął najwyższą duchowość; będą świadectwem wielkie znaki i spełni się duchowy rozwój.
XVI. Bądź wytrwały w odmawianiu Modlitwy Obowiązkowej i wczesnych błagań porannych, aby dzień po dniu rosła twoja świadomość, i abyś poprzez moc wiedzy o Bogu rozdarł zasłonę błędu ludzi wątpiących i doprowadził ich do Jego niezawodnego przewodnictwa. Podobny do świecy, w każdym zgromadzeniu powinieneś przekazywać światło Boskiej wiedzy.
XVII. Odmawiaj Modlitwę Obowiązkową i błagania, ile tylko możesz, tak abyś dzień po dniu osiągał coraz większą pewność i wytrwałość i odnajdywał coraz większą radość i zadowolenie. Tak oto koło boskiej wiedzy zatoczy szersze kręgi, a ogień miłości Boga będzie w tobie jaśniej płonąć.
XVIII. Modlitwy obowiązkowe i błagania są samą wodą życia. Stanowią przyczynę istnienia, doskonalenia dusz i osiągnięcia przez nie najwyższej radości. Podchodź do nich z najwyższą uwagą i zachęcaj innych do odmawiania Modlitw Obowiązkowych i błagań.
XIX. O ty, sługo Prawdziwego Pana! Modlitwa obowiązkowa i błagania są konieczne do służby Temu, który jest Wszechwystarczający (…). Kiedy Modlitwy Obowiązkowe i inne modlitwy są połączone i następują po sobie, uwielbienie osiąga swoją doskonałość. Widać, że te dwa rodzaje modlitw są duchowymi towarzyszami i są podobne do jednej duszy w dwóch ciałach. Niech Bóg pomoże wam wszystkim rozkwitnąć miłością i braterstwem.
XX. Odmawiając Modlitwę Obowiązkową, należy zwrócić się do Świętej Rzeczywistości Bahá’u’lláha, tej Rzeczywistości, która obejmuje wszystkie rzeczy.
XXI. Jeśli chodzi o Modlitwę Obowiązkową, posiada ona Qiblih, które jest stałe, określone, święte i błogosławione. Proszę Boga, aby otwarł bramę wiedzy tego stanu twojego serca, abyś zrozumiał to, co jest konieczne i właściwe, zebrał duchowe dary z nieba Wszechmiłosiernego, otrzymał blaski wiedzy od Słońca Rzeczywistości i stał się objawieniem inspiracji od Niewidzialnego i źródłem dobrych nowin od Wszechmiłosiernego.
XXII. Co do Modlitwy Obowiązkowej, należy ją odmawiać indywidualnie, ale niekoniecznie trzeba mieć do tego oddzielne miejsce.
XXIII. O sługo świętego progu! Pytałeś o te modlitwy, które wykraczają poza przepisane, te, które są zalecane, wezwania i modlitwy przestrzegane ze względu na tradycję. W tym Objawieniu to, co wyraźnie przepisano, jest obowiązkowe. Jednak osobiste wielbienie, wezwania, modlitwy nieobowiązkowe i specjalnie zalecane modlitwy nie są wiążące. Pomimo tego indywidualne odmawianie innej modlitwy po Modlitwach Obowiązkowych jest zalecane i godne pochwały, choć nie wyszczególniono tu konkretnych modlitw.
XXIV. Zarządzenia, które są obowiązkowe i postanowienia, które są wiążące to te, które wyszły od Najwyższego Pióra lub zostają wydane decyzją Powszechnego Domu Sprawiedliwości. Jesteśmy bowiem dowodzonymi, nie zaś dowódcą. Jesteśmy tymi, na których nakłada się obowiązki, nie tymi, którzy obowiązki nakładają. To jest rzeczywistość prawa Boga i fundament religii Boga. Co zaś do modlitw i wezwań, ten, kto tego pragnie, może po Obowiązkowych Modlitwach odmawiać inne błagania Błogosławionej Doskonałości.
XXV. Napisałeś o Poście. Jest to sprawa najwyższej wagi i powinieneś zrobić, co w twojej mocy, aby go przestrzegać. Jest podstawą Boskiego prawa i jednym z filarów religii Boga.
XXVI. Dobrze dzieje się tobie, ponieważ postępowałeś zgodnie z Prawem Boga i powstałeś, aby przestrzegać Postu podczas tych błogosławionych dni, gdyż post fizyczny jest symbolem postu duchowego. Ten Post prowadzi do oczyszczenia duszy ze wszystkich samolubnych pożądań, do nabywania atrybutów duchowych, zbliżenia się do powiewów Wszechmiłosiernego i rozniecenia ognia Boskiej miłości.
XXVII. Post jest powodem wywyższenia duchowej pozycji człowieka.
3. Modlitwy Bahá’u’lláha na PostI. Oto jest, o mój Boże, pierwszy z dni, podczas których Tyś nakazał swoim umiłowanym zachować Post. Proszę Cię przez wzgląd na Ciebie samego i na tego, który pości z miłości do Ciebie i dla Twojego zadowolenia, – a nie z powodu własnego ja ani pragnienia, ani też ze strachu przed Twoim gniewem – i na Twoje najwspanialsze imiona i znakomite przymioty, abyś oczyścił swoje sługi z miłości czegokolwiek prócz Ciebie i abyś przybliżył ich do Miejsca Świtania świateł Twojego oblicza i Siedziby tronu Twojej pojedynczości. Rozświetl ich serca, o mój Boże, światłem Twojej wiedzy i rozjaśnij ich twarze promieniami Jutrzenki, która świeci na horyzoncie Twojej Woli. Mocen jesteś czynić wedle swojego upodobania. Nie ma innego Boga poza Tobą, Najchwalebniejszym, o którego pomoc proszą wszyscy ludzie.
Pomóż im, o mój Boże, uczynić Cię zwycięskim i wywyższyć Twoje Słowo. Spraw, aby stali się niczym ręce Twojej Sprawy pośród sług Twoich i uczyń ich objawicielami Twojej religii i Twoich znaków pośród ludzkości, w taki sposób, aby cały świat mógł zostać przepełniony pamięcią o Tobie i wychwalaniem Ciebie oraz Twoimi znakami i dowodami. Tyś zaiste jest Najbardziej Szczodrym, Najbardziej Wywyższonym, Mocnym, Potężnym, Miłosiernym.
II. W Imię Tego, który został obiecany w Księgach Boga, Wszechwiedzącego, Powiadomionego o wszystkim! Nadeszły postne dni, podczas których pościli ci słudzy, którzy krążą wokół Twojego tronu i którzy znaleźli się w Twojej obecności. Powiedz: O Boże imion i twórco nieba i ziemi! Błagam Cię na Twoje Imię, Najchwalebniejszy, abyś przyjął post tych, którzy pościli z miłości do Ciebie i ze względu na Twoje zadowolenie i którzy wypełnili to, coś nakazał im w swoich Księgach i Tablicach. Błagam Cię przez wzgląd na nich, abyś dopomógł mi krzewić Twoją Sprawę i abyś uczynił mnie wytrwałym w Twojej miłości, aby moje kroki nie zachwiały się z powodu wrzawy Twoich stworzeń. Zaprawdę, Tyś jest potężniejszy od czegokolwiek zechcesz. Nie ma Boga poza Tobą, Ożywicielem, Wszechmocnym, Najbardziej Szczodrym, Przedwiecznym.
III. Chwała niechaj będzie Tobie, o Panie, mój Boże! Zachowaliśmy Post w zgodzie z Twoim nakazem i przerywamy go teraz dzięki Twojej miłości i Twojemu zadowoleniu. Zechciej przyjąć, o mój Boże, czyny, których dokonaliśmy na Twojej ścieżce jedynie ze względu na Twoje piękno, z twarzami zwróconymi ku Twojej Sprawie, wolni od wszystkiego prócz Ciebie. Ześlij zatem swoje przebaczenie na nas, na naszych przodków i wszystkich, którzy uwierzyli w Ciebie i w Twoje potężne znaki w tym największym, tym najchwalebniejszym Objawieniu. Mocen jesteś czynić, co zechcesz. Tyś zaiste jest Najbardziej Wywyższonym, Wszechmogącym, Nieograniczonym.
IV. O mój Boże i mój Mistrzu! Ty mnie widzisz pośród Twoich stworzeń, które zbuntowały się i wystąpiły przeciwko Tobie. Za każdym razem, kiedy zapraszam je do oceanu Twojej wiedzy, zwiększa się ich wyrzeczenie się Twojej Sprawy, a ich odrzucenie Miejsca Świtania Twojej Woli gwałtownie wzrasta. Błagam Cię, o mój Boże, przez tych, którzy pościli z miłości do Ciebie i pili żywe wody posłuszeństwa z rąk Twojej szczodrości, byś przeznaczył dla swoich umiłowanych, którzy trzymali się sznura cierpliwości będąc w płomieniach sfery Twoich prób, całe dobro, które zawarłeś w Twoich Księgach i Twoich Tablicach. Zapisz zatem dla tych, którzy dotknięci zostali nieszczęściami ze względu na Ciebie, nagrodę tych, którzy doświadczyli męczeństwa na ścieżce Twojego zadowolenia. Ześlij nadto na nich, o Panie, to, co uraduje ich serca, ucieszy ich oczy i rozweseli ich dusze. Tyś jest zaiste Najpotężniejszym, Najbardziej Wywyższonym, Pomocą w Niebezpieczeństwie, Wszechwiedzącym, Wszechmądrym.
V. Pochwalony bądź, o Boże, mój Boże! Oto są dni, podczas których Tyś nakazał swoim wybranym, swoim umiłowanym i sługom swoim zachowywać Post, któryś uczynił światłem dla ludzi Twojego królestwa, podobnie jak uczyniłeś obowiązkową modlitwę drabiną, po której wznoszą się ci, którzy uznają Twoją jedność. Błagam Cię, o mój Boże, na te dwa potężne filary, któreś ustanowił chwałą i zaszczytem dla całej ludzkości, abyś zachował swoją religię od krzywd bezbożnych i od spiskowania każdego niegodziwca. O Panie, nie zakrywaj światła, któreś Ty sam objawił swoją mocą i swoją wszechwładzą. Wspomóż przeto tych, którzy prawdziwie wierzą w Ciebie widzialnymi i niewidzialnymi zastępami, poprzez rozkaz swój i swoją władzę. Nie ma innego Boga poza Tobą, Wszechmocnym, Najpotężniejszym.
VI. Wywyższony jesteś, o Panie mój Boże! Błagam Cię na tych, którym nakazałeś przestrzegać Post ze względu na Twoją miłość i zadowolenie, którzy okazali posłuszeństwo Twojemu prawu i podążali za Twoimi wersetami i naukami i przerwali swój post ciesząc się bliskim dostępem do Ciebie i spoglądaniem na Twoje oblicze. Na Twoją chwałę! Jako że zwracają się do dworu Twojego zadowolenia, wszystkie ich dni są dniami postu. Gdyby usta Twojej woli zwróciły się do nich mówiąc: „»Przestrzegajcie postu w imię Mojego Piękna, o ludzie, i nie wyznaczajcie granic długości jego trwania«, to przysięgam na majestat Twojej chwały, że każdy z nich będzie go wiernie przestrzegał, powstrzymywał się od wszystkiego, co gwałci Twoje prawo i czynił tak póki nie odda Ci swej duszy” , ponieważ skosztowali słodyczy Twojego wezwania i stali się upojeni Twoją pamięcią i wychwalaniem oraz słowami pochodzącymi z ust Twojego rozkazu.
Błagam Cię, o Panie, na Ciebie samego, Wywyższonego, Najwyższego i na Twojego Ostatniego Objawiciela, przez którego zadrżały królestwo imion i panowanie przymiotów, a mieszkańcy ziemi i nieba zostali upojeni, a wszyscy, którzy zamieszkują krainy Objawienia i stworzenia zadygotali oprócz tych, którzy pościli od wszystkiego, co napawa odrazą Twoje zadowolenie i powstrzymywali się od zwrócenia się ku czemukolwiek prócz Ciebie, byś zaliczył nas do nich i zapisał nasze imiona na Tablicy, na której wypisałeś ich imiona. O Boże, poprzez cuda Twojej mocy i dowody Twojego panowania i wielkości, zesłałeś ich imiona z morza Twoich imion i stworzyłeś ich wewnętrzne istoty z treści Twojej miłości, a ich najgłębsze jestestwa z ducha Twojej Sprawy. Do nich należy pojednanie, po którym nie następuje rozłąka, bliskość, która nie zna oddalenia i wieczność, która nie ma końca. Zaprawdę, oto są słudzy, którzy zawsze opowiadają o Tobie, którzy wiecznie krążą wokół Ciebie i którzy okrążają sanktuarium Twojej obecności i Kabę połączenia z Tobą. Postanowiłeś, o mój Boże, iż nie będzie różnicy pomiędzy nimi a Tobą, poza tym, że ujrzą światła Twojego oblicza i zwrócą swe twarze ku Tobie i skłonią się przed Twoim pięknem, pokorni przed Twoją wspaniałością i oderwani od wszystkich rzeczy poza Tobą.
Pościliśmy tego dnia, o mój Panie, na Twój rozkaz i Twoje polecenie w zgodzie z tym, co objawiłeś w swojej przejrzystej Księdze. Powstrzymaliśmy nasze dusze od namiętności i od tego, do czego Ty czujesz odrazę aż dzień dobiegł końca i nadszedł czas, aby przerwać Post. Błagam Cię zatem, o Pragnienie serc płomiennie miłujących i Ukochany dusz tych, którzy są obdarzeni zrozumieniem, o Wniebowzięcie piersi tych, którzy Ciebie pragną i Przedmiocie pożądania tych, którzy szukają Ciebie, abyś sprawił, byśmy szybowali w atmosferze Twojej bliskości i po niebie Twojej obecności i przyjął od nas to, co uczyniliśmy na ścieżce Twojej miłości i zadowolenia. Zapisz zatem nasze imiona wśród tych, którzy uznali Twoją jedność i wyznali Twoją jedyność i ukorzyli się przed dowodami Twojego majestatu i znakami Twojej wielkości, tych, którzy schronili się w Twojej bliskości i szukali schronienia w Tobie, którzy poświęcili swoje życie pragnąc Cię spotkać i osiągnąć dwór Twojej obecności i którzy odrzucili świat z miłości do Ciebie i zerwali każdą więź ze wszystkim prócz Ciebie w pragnieniu zbliżenia się do Ciebie. Są to słudzy, których serca stopiły się w żarliwym pragnieniu Twojego piękna na wspomnienie Twojego Imienia i których oczy wypełniają łzy w tęsknocie, by Ciebie znaleźć i wstąpić w okolice Twojego dworu.
Oto jest, o mój Panie, mój język, który świadczy o Twojej jedności i niedościgłości, moje oko, które patrzy na siedzibę Twojej hojności i wielorakich darów, i moje ucho, które gotowe jest, by słuchać Twoich wezwań i Twojej wypowiedzi, albowiem jestem pewien, o mój Boże, iż zarządziłeś, aby słowa wypływające z ust Twojej woli były niewyczerpane, a im przydzieliłeś uszy, które przeznaczyłeś do ciągłego słuchania Twoich słów i wersetów. A oto są moje ręce, o mój Panie, wzniesione ku niebu Twojej łaski i czułego miłosierdzia. Czy zatem odtrącisz tego ubogiego, który nie wziął sobie żadnego ukochanego oprócz Ciebie, żadnego obdarowującego oprócz Ciebie, żadnego króla innego niż Ty, żadnej osłony oprócz cienia Twojego miłosierdzia i żadnego schronienia prócz miejsca przed Twoją bramą, którą otwarłeś dla wszystkich, którzy mieszkają w Twoim niebie i na Twojej ziemi? Nie, na Twoją chwałę! Jestem tym, którego ufność w Twoją miłościwą dobroć pozostanie bez trwogi, nawet gdybyś miał mnie pogrążyć w cierpieniach przez okres trwania Twojego panowania; a gdyby ktoś mnie spytał o Ciebie, każdy członek mojego ciała ogłosiłby: „On jest ukochanym w swoich uczynkach i słuchanym w swoim orzeczeniu, miłosiernym w swojej naturze i współczującym dla swoich stworzeń!”.
Twoja moc zaświadcza o mnie, o Ukochany serc tych, którzy tęsknią za Tobą, gdybyś odwrócił mnie od swoich drzwi i zostawił mnie na pastwę mieczy tyranów wśród swoich sług i rózg bezbożnych wśród swoich stworzeń i gdyby ktoś spytał mnie o Ciebie, każdy włos mojego ciała głosiłby nadal: „On jest, zaprawdę, Najbardziej Umiłowanym światów, On jest Najszczodrzejszym; On jest Wszechwystarczającym! Przyciąga mnie do siebie oddalając mnie zarazem; udziela mi swojego schronienia odsuwając mnie od swojej obecności. Nie znalazłem nikogo bardziej miłosiernego niż On, przez którego stałem się niezależnym od wszystkiego innego prócz Niego i zostałem wzniesiony ponad wszystko poza Nim samym”.
Dobrze dzieje się temu, o mój Boże, który tak ubogacił się dzięki Tobie, że stał się niezależnym od królestw ziemi i nieba. Bogatym jest ten, kto trzyma się mocno sznura Twojego bogactwa, jest poddany Twojemu obliczu i któremu Ty wystarczasz ponad wszystkie rzeczy. Biednym jest ten, kto obył się bez Ciebie, uniósł się dumą przed Tobą, odwrócił się od Twojej obecności i nie uwierzył w Twoje znaki. Dozwól mi zatem, o mój Boże i mój Umiłowany, być zaliczonym do tych, którymi będą poruszały tak, jak sobie zażyczą powiewy Twojej woli, a nie do tych, którymi porusza i kieruje tak jak zechce wiatr jaźni i namiętności. Nie ma innego Boga oprócz Ciebie, Wszechmocnego, Wywyższonego, Najbardziej Szczodrego.
Wszelka chwała niech będzie Tobie, o mój Boże, bo łaskawie umożliwiłeś mi pościć w czasie tego miesiąca, który skojarzyłeś z Twoim Imieniem, Najbardziej Wywyższonym i nazwałeś go ‘Alá (Wzniosłość). Zarządziłeś, że Twoi słudzy i Twój lud powinien wtedy pościć i w ten sposób przybliżyć się do Ciebie. Dni i miesiące roku zakończyły się Postem, tak jak pierwszy miesiąc rozpoczął się Twoim Imieniem, Bahá, aby wszyscy mogli zaświadczyć, że Tyś jest Pierwszym i Ostatnim, Jawnym i Ukrytym i bądź pewien, iż chwała wszystkich imion jest przekazywana jedynie poprzez chwałę Twojej Sprawy i słowo objaśnione Twoją wolą i objawione przez Twój cel. Zarządziłeś, aby ten miesiąc był wspominaniem i czcią od Ciebie i znakiem Twojej obecności wśród nich, aby nie zapomnieli Twojej wielkości i Twojego majestatu, Twojego panowania i Twojej chwały i otrzymali zapewnienie, że od niepamiętnych czasów Ty byłeś i zawsze będziesz Rządzącym ponad całym stworzeniem. Nic, co stworzone w niebiosach czy na ziemi nie może powstrzymać Cię w Twoich rządach, ani nikt w krainach Objawienia i stworzenia nie może powstrzymać Cię przed wypełnieniem Twojego celu.
Błagam Cię, o mój Boże, przez Twoje imię, przez które płakały wszystkie rodziny ziemi oprócz tych, których Tyś strzegł swoją niezawodną ochroną i ochraniałeś w cieniu swojej niedoścignionej łaski, abyś uczynił nas tak stałymi w swojej Sprawie i wytrwałymi w swojej miłości, że gdyby Twoi słudzy powstali przeciwko Tobie i Twój lud odwrócił się od Ciebie, nikt nie pozostałby na ziemi, by wzywać Twoje imię i zwrócić twarz ku sanktuarium złączenia z Tobą i ku Kabie Twojej świętości, ja nadal powstałbym sam jeden, aby uczynić Twoją Sprawę zwycięską, wywyższać Twoje słowo, głosić Twoje panowanie i czcić chwałę Twojej dostojnej Jaźni. Za każdym razem, o Panie, kiedy próbuję wysławiać Ciebie jakimkolwiek imieniem, wypełnia mnie zmieszanie, bo jestem w pełni świadomy, że wszystkie Twoje wzniosłe przymioty i wszystkie najdoskonalsze imiona, z którymi Ciebie kojarzę i którymi wzywam Cię w Twojej świętej obecności, odzwierciedlają nic innego tylko miarę mojego własnego zrozumienia, tak samo jak, kiedy tylko uważałem jakieś imię za godne pochwały, kojarzyłem je z Tobą samym.
Niezmiernie wywyższony jest Twój prawdziwy stan ponad opis czy wiedzę o kimkolwiek poza Tobą i uświęcony jesteś od wychwalania Twoich stworzeń i pochwały Twoich sług w ich staraniach wzniesienia się ku Tobie. To, co pojawia się od Twoich sług wyznaczone jest ograniczeniami ich własnych istot i stworzone przez ich własne próżne fantazje i wyobrażenia.
Przepraszam, o mój Ukochany, za moją niemożność odpowiedniego wychwalania Ciebie i za moje niedociągnięcia w dniach Twoich! Jeśli uznam Cię, o mój Boże, za Tego, który wie wszystko, bez trudu widzę, że gdybyś wskazał na niemą skałę jednym palcem swojej woli, umożliwiłbyś jej odsłonięcie wiedzy wszystkich przeszłych i przyszłych wieków; a jeśli będę Ciebie wysławiał jako Wszechpotężnego, widzę, że jedno słowo pochodzące z ust Twojego celu wystarczy, aby wstrząsnąć niebiosami i ziemią.
Twoja chwała zaświadcza o mnie, o Ukochany wszystkich, którzy rozpoznają Ciebie, gdyby ktoś uczony nie przyznał się do swojej niewiedzy w obliczu objawień Twojej wiedzy, zaliczony by został do najbardziej nieświadomych wśród Twojego ludu; a gdyby ktoś potężny odmówił przyznania swojej słabości w obliczu dowodów Twojej potęgi, uważany by był za najsłabszego i najbardziej nieświadomego z Twoich stworzeń. Zważając na moją wiedzę i pewność, iż tak jest, jakże mogę wysławiać Ciebie czy opisywać i chwalić Ciebie? Znając przeto moją słabość, pospieszyłem do schronienia Twojej siły; i zdając sobie sprawę z mojego ubóstwa, szukałem ostoi w cieniu Twojego bogactwa; i uświadamiając sobie moją bezsilność, powstałem, aby stanąć przed tabernakulum Twojej potęgi i mocy. Czy odrzucisz tego ubogiego, po tym jak nie wziął on nikogo innego na wspomożyciela czy też odtrącisz tego obcego po tym, jak nie uważał nikogo oprócz Ciebie za swojego prawdziwie ukochanego?
Ty wiesz o wszystkim, co jest we mnie, o Panie, lecz ja nie wiem, co jest w Tobie. Zmiłuj się zatem nade mną przez Twoją umiłowaną opatrzność i inspiruj mnie tym, co obdarzy pokojem moje serce w dniach Twoich i spokojem moją duszę przez objawienia Twojej świętej obecności. Wszystkie stworzone rzeczy zostały oświetlone wspaniałościami świateł Twojego oblicza, o Panie, a mieszkańcy ziemi i nieba świecą jasno z powodu objawień Twojego niezrównanego majestatu tak, iż nie widzę niczego zanim najpierw nie zobaczę tego w objawieniu Ciebie samego, objawieniu, które jest ukryte przed wzrokiem tych pośród Twoich sług, którzy są pogrążeni w głębokim śnie.
Nie pozbawiaj mnie, o mój Panie, swojej łaski, która otoczyła wszystkie krainy istnienia, czy to widzialne czy niewidzialne. Czyż pozostaniesz oddalony, o mój Boże, po tym, jak zaprosiłeś całą ludzkość, aby powróciła i zbliżyła się do Ciebie, i nawoływałeś ich, aby trzymali się mocno Twojego sznura? Czyż mnie odrzucisz, o mój Ukochany, podczas gdy obiecałeś w swojej niezniszczalnej Księdze i w swoich cudownych wersetach zebrać wszystkich tych, którzy tęsknią za Tobą w altanie Twojej łaskawej opatrzności i tych, którzy pragną Ciebie w cieniu Twojej szczodrej łaski i tych, którzy szukają Ciebie pod baldachimem Twojego miłosierdzia i życzliwej dobroci?
Przysięgam na Twoją moc, o mój Boże, iż mój płacz powstrzymał moje Pióro i zaprawdę wołanie mojego serca wyrwało wodze z moich dłoni. Kiedy tylko pocieszam się i uspokajam moją duszę wspaniałościami Twojego miłosierdzia, dowodami Twojej łaskawej opatrzności i świadectwami Twojej hojności, drżę pojawieniem się Twojej sprawiedliwości i znakami Twojego gniewu. Przyznaję, że jesteś znany pod tymi dwoma imionami i opisywany tymi dwoma przymiotami, a jednak nie przejmujesz się tym, czy jesteś wzywany Twoim imieniem Wszystko Przebaczający czy Twoim imieniem Gniewny. Na Twoją chwałę, gdyby nie moja wiedza, że Twoje miłosierdzie przewyższa wszystkie rzeczy, członki mojego ciała przestałyby istnieć, moja rzeczywistość zostałaby unicestwiona, a moja wewnętrzna istota obrócona w zupełną nicość. Lecz kiedy widzę, że Twoja łaska otacza wszystkie rzeczy i Twoje miłosierdzie obejmuje całe stworzenie, moją duszę i moją wewnętrzną istotę wypełnia pewność.
Przepraszam, o mój Boże, za rzeczy, które mi umknęły w Twoich dniach i znów przepraszam, o Pragnienie mojego serca, za to, co pozostawiłem niedokończone w służbie i posłuszeństwie Tobie podczas tych dni, którym podobnych nie doświadczyły oczy Twoich wybranych i zaufanych! Błagam Cię, o mój Panie, na Twoją Jaźń i na Objawiciela Twojej Sprawy, który zasiada na tronie Twojego miłosierdzia, abyś utwierdził mnie w swojej służbie i zadowoleniu. Strzeż mnie zatem od tych, którzy odwrócili się od Ciebie i nie uwierzyli w Twoje wersety, którzy zaprzeczyli Twojej prawdzie, sprzeciwiali się Twoim dowodom i złamali Twoje Przymierze i testament.
Wszelka chwała, o Panie mój Boże, niech będzie Temu, który jest Objawicielem Twojej Esencji, Jutrzenką Twojej jedności, Kopalnią Twojej wiedzy, Źródłem Twojego Objawienia, Skarbnicą Twojej inspiracji, Siedzibą Twojego panowania, Miejscem Świtania Twojej Boskości – Temu, który jest Pierwotnym Punktem, Najbardziej Wywyższonym Obliczem, Pradawnym Korzeniem i Ożywicielem narodów; i chwała niech będzie temu, który był pierwszym, by uwierzyć w Niego i w Jego wersety, którego uczyniłeś tronem dla wstąpienia Twojego najwznioślejszego Słowa, miejscem skupienia dla objawienia Twoich najdoskonalszych imion, jutrzenką blasku Słońca Twojej opatrzności, miejscem świtania dla pojawienia się Twoich imion i przymiotów i skarbnicą pereł Twojej mądrości i Twoich przykazań. I wszelka cześć niech będzie temu , który był ostatnim, który do Niego przybył, którego przybycie było podobne do Jego przybycia, a Twoje objawienie w nim jak Twoje objawienie w Nim , oprócz tego, że został oświecony światłami Jego twarzy i skłonił się przed Nim i zaświadczył o swojej służbie Jemu; i chwała niech będzie tym, którzy zostali umęczeni na Jego ścieżce i którzy złożyli swoje życie z miłości do Jego piękna.
Zaświadczamy, o mój Boże, iż ci słudzy, którzy uwierzyli w Ciebie i w Twoje znaki, którzy szukali sanktuarium Twojej obecności i zwrócili się ku Twojemu obliczu, którzy skierowali swe twarze ku dworowi Twojej bliskości i kroczyli ścieżką Twojego zadowolenia, którzy uwielbiali Ciebie zgodnie z Twoim życzeniem i uniezależnili się od wszystkiego oprócz Ciebie. O Panie, obdarz ich dusze i ciała po wszystkie czasy częścią wspaniałości Twojego wszystko obejmującego miłosierdzia. Jesteś zaprawdę potężnym, by czynić tak, jak zapragniesz. Nie ma innego Boga oprócz Ciebie, Wszechmocnego, Wszechwychwalanego, o którego pomoc proszą wszyscy ludzie.
Błagam Cię, o Panie, na Niego i na nich i na Tego, którego ustanowiłeś na tronie swojej Wiary i sprawiłeś, że przysłonił wszystkich mieszkańców ziemi i niebios, abyś oczyścił nas z naszych występków i nakazał dla nas siedzibę prawdy w Twojej obecności i abyś sprawił, że będziemy zadawać się z tymi, których przeciwności świata i jego nieszczęścia nie powstrzymały od zwrócenia się do Ciebie. Jesteś zaiste Wszechpotężnym, Najbardziej Wywyższonym, Obrońcą, Wszystko Przebaczającym, Najmiłosierniejszym.